Dziękuję wszystkim, którzy połączyli się z nami.



Ewa z Jurkiem

Jurku, pogrzeb był 10.07 ... I to ostatnie pożegnanie mamy już za sobą....
Zadzwoń, proszę. Niech dźwięk dzwona powie mu jak bardzo go kochamy.

Niestety, nie zawsze możemy zatrzymać przy sobie osoby które kochamy najbardziej na świecie. Kiedyś trzeba się będzie pogodzić z tym, że Bóg chce je już zabrać do siebie, mimo tego, że nam się wydaje że jeszcze nie powinien.
Tak też się stało z moim tatą, został wezwany do Boga choć moim zdaniem było na to za wcześnie.
Może i Bóg nie jest w stanie wysłuchać każdej kierowanej do niego modlitwy, ale czasem spełnia nasze prośby. Ostatniego dnia życia mojego taty widząc jego cierpienia modliłam się: "Boże, skoro chcesz go zabrać i tak, to zabierz już dzisiaj, nie pozwól mu się dłużej męczyć". I zabrał ...

sylvie napisał:

"Czy Ty aby na pewno wiesz co robisz, Boże?" Staram się ufać ze wszystkich sił, czasami "rozmawiam" z Bogiem swoimi słowami ale czuję też taką bezradność wobec tego wszystkiego. 
Mimo wszystko, chcę wierzyć w to że warto Mu zaufać ...

A On w dzisiaj czytanej Ewangelii mówi: Każdy kto dla mego imienia opuści dom, dzieci ojca, matkę, męża, pole itd. stokroć tyle otrzyma i ŻYCIE  WIECZNE  odziedziczy.
Ekonomia bożego działania jest skrajnie różna od ekonomii żetonowej czy handlu wymiennego. Boża taktyka różni się od ludzkiej sprawiedliwości, jest podyktowana raczej miłością miłosierną. Zawsze, kiedy z miłości do Niego zdecydujemy się opuścić te miejsca, tych ludzi, z którymi czujemy się związani, których kurczowo się trzymamy, kiedy oswobodzi nas Boża  miłość, wtedy możemy być pewni, że w obfitości wyleje się Jego łaska! Czy ja Jerzy mogę podobnie jak św. Piotr powiedzieć: w Tobie złożyłem, całą moją ufność, całą moją nadzieję? Czy tak bez żadnego ale mogę zwrócić się do Wszechmogącego i powiedzieć Mu:   Bądź wola Twoja jako w Niebie tak i na ziemi? Mnie ciężko się oderwać od Ewy i powiedzieć sobie: mimo, że to moja żona, ona tak naprawdę do Boga należy?
Jerzy

Jurku,
dziękuję Ci za słowa otuchy, których wcale nie uważam za "trucie".
Po prostu i po ludzku jest mi czasem trudno znaleźć sens/cel tego wszystkiego i trudno tak zwyczajnie zaufać Bogu w momencie jak widzę mękę mojego taty i "miotanie się" mamy. Patrzenie na cierpiącego człowieka wyzwala we mnie pytanie: "czy Ty aby napewno wiesz co robisz, Boże?" Staram się ufać ze wszystkich sił, czasami "rozmawiam" z Bogiem swoimi słowami ale czuję też taką bezradność wobec tego wszystkiego. 
Mimo wszystko, chcę wierzyć w to że warto Mu zaufać ...

Sylwie!
„Zaprawdę powiadam wam , o cokolwiek w modlitwie poprosicie, wierzcie że otrzymacie i stanie się wam.”
Wiem jedno na pewno, że jeśli ja będę prosił o swoją poprawę i modlił się o to, to Pan Bóg mnie na pewno wysłucha. Ale... nie zawsze od razu i nie zawsze na moją modłę. On - Bóg wybiera tę chwilę i sposób Jemu właściwy. O co w tej mojej modlitwie ostatecznie chodzi? Tylko i wyłącznie o moje ostateczne zbawienie. To że duch mój zmartwychwstanie do życia wiecznego, to małe piwo, ale zmartwychwstanie po śmierci moje, Twoje i każde ludzkie ciało. Uświadomienie sobie tego tak do końca, z jednej strony poraża, a z drugiej jest w tym jakiś spokój.
Sylwie, nich Cię nie zasmuca to, że się w tej chwili nie modlisz. Dwa słowa „UFAM  TOBIE” jeśli je odniesiesz do mnie – nic prawie nie znaczą, jeden z wielu forumowiczów, który nieudolnie próbuje Cię pocieszyć. Truje... po prostu truje. Ale poprzedź te dwa słowa Nim - Bogiem.
JEZU UFAM TOBIE. To wystarczy.
Modlę się za Ciebie i polecam Bogu i Tatę i mamę.
Panie mój Boże nasz siłę masz, siłę dasz.
Jerzy

Powyżej przeniesiony post IRENY-EWY (Jerzego) z wątku Wawika (kompletnie nie na temat... nie w tym miejscu powinien się znaleźć, pomysł Wawika, owszem, ale napisany w wątku sylvie )

Myślę, że każdy z nas potrzebuje złożenia swojej głowy na piersi Chrystusa i takiego BOŻEGO POGŁASKANIA.
To najbardziej odpowienia OSOBA, która może dać nam ukojenie.
Niemniej jednak... wykonujmy te przyziemne gesty wobec naszych chorych!!!