Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego ma podstawowe znaczenie w rozpoznawaniu zapaleń mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych oraz krwawienia podpajęczynówkowego (zwłaszcza jeśli nie można wykonać badania tomokomputerowego głowy lub wynik jego jest wątpliwy).

Płyn mózgowo-rdzeniowy poddawany jest ocenie pod względem właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych. W płynie mózgowo-rdzeniowym bada się głównie ilość i rodzaj komórek, stężenie białka, glukozy i chlorków. Sprawdza się obecność swoistych białek i hormonów, wskazujących na obecność nowotworu (badanie biochemiczne) lub poziom markerów nowotworowych. Pomocne bywa również określenie poziomu hormonów przysadkowych we krwi obwodowej.

Dla uniknięcia wyników fałszywie dodatnich, badanie powinno być wykonywane przed operacją lub co najmniej w 3 tygodnie po zabiegu. Podejrzenie rozsiewu w badaniu ogólnym płynu mózgowo-rdzeniowego budzą: podwyższony poziom białka, poziom cukru poniżej 50 mg/ml oraz zmiany koloru i przejrzystości płynu.

Prawidłowy płyn mózgowo-rdzeniowy jest przejrzysty i wypływa pod ciśnieniem 100-200 mm H2O (1,0-2,0 kPa).

Płyn mózgowo-rdzeniowy może być pobrany do badania przez wkłucie igłą punkcyjną do kanału kręgowego (przestrzeni podpajęczynówkowej) w okolicy lędźwiowej lub podpotylicznej.

U niektórych osób mogą wystąpić objawy zespołu popunkcyjnego. Zwykle w 3-4 dobie po nakłuciu pacjent odczuwa silne bóle głowy i karku, zawroty głowy i nudności. Objawy te wyraźnie nasilają się w pozycji stojącej lub siedzącej. Dla usunięcia tych objawów zaleca się leżenie i wypijanie dużej ilości płynów. Po kilku dniach zespół popunkcyjny ustępuje bez śladu.

żródło:
www.glejak.pl