Badanie krwi

Komórki nowotworu, w trakcie ich życia lub w rezultacie rozpadu, wytwarzają charakterystyczne dla siebie substancje i wydzielają je do płynów ustrojowych - wykrywając ich obecność lub zwiększone w stosunku do normalnego stężenie we krwi obwodowej można stwierdzić istnienie nowotworu. Są to tzw. markery nowotworowe. Zaliczamy tu antygeny, białka, hormony, enzymy i szereg innych. Pod względem chemicznym są to m.in. glikolipidy, glikoproteiny, lipoproteidy.

Na podstawie stężenia owych substancji można określić masę i ilość komórek nowotworowych. Każdy typ nowotworu ma swoją charakterystyczną substancję, a nawet każdy narząd, w którym rozwija się choroba nowotworowa, ma swój określony marker. Badając rodzaj i stężenie markerów można więc określić, jaki jest stopień zaawansowania choroby, z jakim typem nowotworu mamy do czynienia oraz gdzie znajdują się jego ogniska. Np. dla glejaka wielopostaciowego charakterystyczny jest marker S100 (jego norma we krwi to < 0.12 ug/l).

Badaniu markerów nie można jednak ufać w 100%. Oznaczanie markerów nowotworowych w płynach ustrojowych służy głównie monitorowaniu leczenia i przebiegu choroby nowotworowej. Ten typ analiz nie może być stosowany jako test przesiewowy do wykrywania nowotworu.

W niektórych przypadkach pomocne może okazać się badanie OB (odczyn Biernackiego). Na podstawie pobranej z żyły próbki krwi określa się opadanie krwinek w surowicy - jest ono uzależnione od fizycznych i chemicznych własności krwi. Określane jest po jednej, a czasem i po dwóch godzinach. Norma to do 12-20 mm dla kobiet i do 8-15 mm dla mężczyzn (po 1 h).

Podwyższone OB wskazuje na nieprawidłowy stan organizmu, jest jednak tzw. badaniem nieswoistym - czyli nie można na jego podstawie określić, co jest przyczyną jego podwyższenia. Bardzo wysokie OB może wskazywać na istnienie w organizmie złośliwego nowotworu. Jeśli ktoś obawia się nawrotu glejaka, to znacznie podwyższone OB jest powodem do natychmiastowej kontroli.

żródło:
www.glejak.pl