PSEUDOPROGRESJA:

http://virtualtrials.com/news3.cfm?item=4223

Odkąd wprowadzono chemio radioterapię z użyciem temozolomidu jako nowego standardu opieki dla pacjentów z glioblastoma, zaczęła się pojawiać wzrastająca świadomość progresywnych i wzmacniających się na skanach TK uszkodzeń, które można dostrzec natychmiast po zakończeniu terapii, są one nie związane z progresją guza, ale są efektem terapeutycznym. Jest to tak zwana pseudo – progresja, która może się pojawić u 20% pacjentów którzy byli leczeni za pomocą chemio radioterapii temozolomidem, mogło by to tłumaczyć uszkodzenia pojawiające się pod koniec terapii występujące w ponad połowie przypadków. Uszkodzenia te zmniejszają swój rozmiar lub stabilizują się bez udziału dodatkowej terapii i często pozostają klinicznie bezobjawowe. Dodatkowo istnieje dowód, że nekroza związana z terapią pojawia się znacznie częściej i wcześniej po chemioterapii temozolomidem niż po samej radioterapii. Mechanizm stojący za tym zjawiskiem nie został jeszcze do końca wyjaśniony, ale istnieje prawdopodobieństwo, że chemioterapia powoduje większy stopień (pożądanego) uśmiercania komórek guza jak i komórek śródnabłonka. To zwiększenie zabijania komórek może prowadzić do dodatkowych reakcji, takich jak obrzęk i nieprawidłowa przenikalność naczyń krwionośnych w rejonie guza, imitując progresje guza w towarzystwie związanej z wczesno terapeutyczną nekrozą występującą u niektórych pacjentów i łagodnych podostrych reakcji na radioterapię u innych. Wspomagający temozolomid powinien być kontynuowany u pacjentów leczonych chemio - radioterapią temozolomidm u których występują klinicznie bezobjawowe uszkodzenia progresyjne pojawiające się pod koniec terapii; wśród pacjentów z objawami klinicznymi powinien być rozważony zabieg chirurgiczny. Jeśli podczas zabiegu zostaje stwierdzona głównie nekroza logiczna jest kontynuacja wspomagającego temozolomidu. Badania kliniczne nad leczeniem wznowy złośliwego glejaka nie powinny wykluczać pacjentów ze wznową po pierwszych 3 miesiącach od chemio radioterapii temozolomidem dopóki histopatologiczne potwierdzenie wznowy nie będzie dostępne. Dalesze badania są potrzebne w celu ustanowienia wiarygodnych parametrów obrazowych które pomagały by w  rozróżnieniu wznowy i prawdziwego guza od pseudo progresji lub nekrozy związanej z terapią.