niecha daj znaka jak TK, TRZYMAM KCIUKI ZEBY BYL CZYSTY

Sylvie, moj mąż tez był operowany w Ligocie... mały guz, mimo to nie wycięty w całości... a potem to sie juz potoczyło jak po równi pochyłej - najgorszą decyzją była zgoda na experymentalną radioterapię (silniejsze dwki), która wyniszczyla organiżm Krzyśka.

Strasznie smutno sie czyta, że kolejna osoba musi sie zmagać z tym gadem....
Ale wiesz, że w grupie raźniej... mam nadzieję, że odczujesz nasze wsparcie.

Witaj
a propo podejmowania decyzji

wiadomo ze kazdy chce podjąć jak najlepszą ale jak to zrobic kiedy nie wiadomo co bedzie najlepsze. W rozmowach z nasza rodzina jak pomóc Tacie stwierdziliśmy że te bardzo trudne decyzje mozna przyrównać do ciągnięcia losów bo kazdy scenariusz może byc prawdopodobny. Jedno tylko jest pewne kazdy z nas działa w dobrej wierze bo przecież nikt nie chce źle dla swoich bliskich , Taty, Mamy.To starszne przed jakimi slepymi decyzjami stawia nas los. do dzis mam przed soba liste powikłan i ewentualnych zagrozeń pooperacyjnych jaka dostałem do podpisu przed operacja w Berlinie.Długo wahałem sie czy ja podpisać bo w polsce jest tylko zgoda na operacje. Tam uswiadamiaja zagrożenie w całości. Naradzalismy sie z mama na korytarzu i Tata nas przyłapał i dostalismy zrypę w takich słowach że nawet nie moge zacytować. Gdy sie uspokoilismy tłumacze Tacie ze chcemy dla Niego co najlepsze   a On odpowiedział mi ze to bardzo źle bo to my mamy martwic sie o siebie by nam było jak najlepiej taki własnie jest mój Tata zawsze mysli o innych. On juz jet do niczego stwierdził. Dopiero gdy opowiedziałem Mu ze ta operacja bedzie ostatnia a potem lek i  bedzie spokój znowu odzyskał wiatr w skrzydłach i bardzo mu sie to spodobało - jezeli to sie uda.
Kazdy robi co może jezeli w danej chwili nie mozesz zronbić nic to połóz Mu głowe na piersi na swojej głowie Jego rekę i mów to juz cos a nawet więcej. Zauwazyłem ze tak chorzy nie zawsze oczekują cudownego uleczenia chca poczuc ze są kochani, że ktos trzyma ich za rękę rozmawia z nimi  choć czasami to juz ostatni lek ale zawsze przynosi ulgę.

Wawik

Ostatnio edytowany przez wawik (2009-07-01 20:26:17)

Wawik!
Smutne to co piszesz, ale.... to minie...... qrde, Ktoś musi wygrać!!!

Wiecie co, to świetny pomysł z tą głową na piersi i ręką głaszczącą.....

Jak Krzysiek leżał w Sosnowcu to się  kładłam koło Niego wtulając się mocno i tak sobie spaliśmy razem... tylko potem dostałam alergii na Jego pot (( ja mam alergię na depakinę, a Krzysiek ją zażywał i.... być może z potem wydalał jakieś metabolity, które mnie uczulały.

Najgorsze, że ja cały czas mam poczucie winy, że Go zostawiłam na moment umierania.... cholerna grypa.... nie zdążyłam przyjechać na czas do szpitala... umierał beze mnie... z bratem ... teściowa zdążyła na ostatni oddech.

Oj, zdecydowanie mam dzisiaj ciężki dzień. Niedospanie, bo w nocy tatę coś bolało bardzo a nie potrafił powiedzieć co. Nad ranem ból się nasilił i doszliśmy do wniosku że to ból głowy jest przyczyną. Miałam nadzieję, że takie bóle jakimś cudem tatę ominą .... Czy można sobie z nimi jakoś skutecznie poradzić? Co najlepiej zastosować żeby ten ból zlikwidować? Macie z tym jakieś doświadczenia?

Nasza walka się zakończyła ...
Mój tata odszedł 7.07 wieczorem, po ciężkim dniu pełnym jego boleści i naszego cierpienia. Lekarka wioząca do nas mannitol nie zdążyła na czas, chociaż ... nie mogę mieć pewności że mannitol byłby pomocny lub mógłby przedłużyć życie taty choć o chwilę.
Odszedł mając nas wszystkich obok siebie, trzymaliśmy go za ręce i byliśmy z nim do ostatniego oddechu.
Żałuję bardzo, że tak szybko to się stało, że nie zdążyliśmy sobie wszystkiego powiedzieć i spędzić ze sobą więcej czasu ....

Mam tylko nadzieję, że pozostali walczący o swoich bliskich wygrają walkę i będą się nimi jeszcze długo cieszyć. Kibicuję Wam całym sercem, życzę więcej szczęścia niż miał mój tata.