Ogłoszenie

"KONICZYNKA" czyli FORUM z nadzieją na lepsze jutro...
...jest miejscem wymiany doświadczeń, wspierania się w chorobie, doradzania, podtrzymywania na duchu...
Glejak to trudny przeciwnik, walczmy razem =>
"Niech nasza droga będzie wspólna...", jak mówi JPII słowami umieszczonymi na dole bannera.
Zarejestrowani użytkownicy mogą korzystać z szybkiej pomocy, pisząc o swoim problemie w ChatBoxie.
Polecamy fora o podobnej tematyce:
forum glejak - to istna skarbnica wiedzy i mili, zawsze chętni do pomocy userzy i ekipa
oraz forum pro-salute - gdzie jest wiele wątków pobocznych, towarzyszących chorobie nowotworowej...

Drogi Gościu, umacniaj swoją wiarę, nie trać nadziei i... kochaj z całych sił!!!
samograj

#1 2008-08-27 20:11:56

 samograj

Administrator

5574523
Skąd: Kraków
Zarejestrowany: 2008-08-14
Posty: 1035
WWW

WAŻNE! Guzy ośrodkowego układu nerwowego – nowe perspektywy leczenia.

Podstawową rolę w leczeniu guzów ośrodkowego układu nerwowego odgrywa neurochirugia. W leczeniu uzupełniającym stosuje się radioterapię oraz chemioterapię. Trwają badania kliniczne nad zastosowaniem nowych terapii, np. terapii genowej, terapii biologicznych z użyciem wirusów onkolitycznych, terapii fizycznych.




Neurochirurgia




Najczęstsze nowotwory wewnątrzczaszkowe wywodzą się z komórek glejowych. Ze względu na naciekający wzrost, często całkowite ich usunięcie nie jest możliwe. Zmniejszenie masy guza wydłuża życie i poprawia jego jakość, poprzez uwolnienie pacjentów od objawów choroby lub zmniejszenie częstotliwości ich występowania. Podczas operacji dąży się do najbardziej radykalnego usunięcia guza z minimalizacją możliwych powikłań. Wzrost radykalności operacji i zmniejszenie urazu operacyjnego uzyskuje się poprzez stosowanie nowych narzędzi chirurgicznych, aspiratorów ultradźwiękowych, przeprowadzanie zabiegów pod kontrolą MRI, używanie neuronawigacji i technik stereotaktycznych. Obiecującą wydaje się technika Gliadel Wafer System (aplikatory płatkowe). W loży po guzie pozostawia się polimery, ulegające biodegradacji zawierające cytostatyk, np. karmustynę. W USA metoda ta została zaaprobowana przez FDA do leczenia nawrotowego GBM.


Radioterapia




Duże znaczenie w leczeniu guzów ośrodkowego układu nerwowego odgrywa radioterapia. Jest ona stosowana w leczeniu wszystkich guzów o niższym stopniu dojrzałości, guzów o większym stopniu dojrzałości po nieradykalnej resekcji, nowotworów szerzących się drogą płynu mózgowo-rdzeniowego, naciekających gruczolaków oraz wznów po leczeniu chirurgicznym.
Tkanka nerwowa jest bardzo wrażliwa na wielkość pojedynczej dawki frakcyjnej (alfa/beta ok. 2). W przypadku, np. złośliwych glejaków, dawka lecznicza przewyższa dawkę tolerowaną przez tkanką nerwową. Zwiększenie dawki, bez wzrostu uszkodzeń popromiennych, uzyskuje się poprzez hiperfrakcjonowanie dawek (teleradioterapia hiperfrakcjonowana). Bez wzrostu ryzyka powikłań popromiennych, podaje się 2 razy dziennie 1,1–1,3 Gy do całkowitej dawki 70 Gy.
Inną metodą zwiększania dawki i minimalizacji uszkodzeń popromiennych jest miejscowe zwiększenie dawki ponad dotychczas stosowaną. W tym celu są używane 2 metody: SRCH stereotaktyczna radiochirurgia (jednorazowo 12–25 Gy) i SRF stereotaktyczna radioterapia frakcjonowana (20–30 frakcji po 5–7 Gy). W ten sposób mogą być leczone guzy o średnicy poniżej 3 cm (optymalnie 2 cm), o kulistym, regularnym kształcie, o większej dojrzałości, nienaciekające tkanek otaczających.
Zwiększenie skuteczności promieniowania uzyskuje się poprzez użycie substancji radiouczulających, do których należą: bromodeoksyurydyna oraz leki: temozolomid i połączenie temozolomidu z celecoxibem.
W leczenia guzów o średnicy 5–6 cm, dobrze zakontrastowanych w badaniach obrazowych, może być zastosowana brachyterapia. Przez cewnik/i wprowadza się źródło promieniowania lub umieszcza stałe implanty zawierające, np. radioaktywny jod 125. Uzyskane dawki promieniowania wynoszą kilkanaście, kilkadziesiąt, a nawet kilkaset Gy. W artykule A systemic overview of radiation therapy effects in brain tumors [Acta Oncol 2003; 42 (5–6)], przedstawiono wnioski z 9 randomizowanych badań i 1 metaanalizy. Wykazano, że radioterapia hiper- i hipofrakcjonowana nie przedłuża przeżycia pacjentów z glejakami o wysokim stopniu złośliwości w porównaniu z konwencjonalną radioterapią (zaletą tej metody jest krótszy czas leczenia), oraz że zastosowanie pooperacyjnej radioterapii nie wpływa na przedłużenie życia pacjentów z glejakami o niskim stopniu złośliwości (LGG); może być ona użyteczna w leczeniu objawów LGG. Odmienne wyniki przedstawiono podczas zjazdu ASCO, w 2003 r. Metaanaliza przeprowadzanych od 1980 r., randomizowanych badań, oceniających skuteczność pooperacyjnej radioterapii w leczeniu LGG u dorosłych, wykazała skuteczność radioterapii w leczeniu glejaków o niskim stopniu złośliwości.


Chemioterapia




W artykule pt. Chemotherapy in adult high-grade glioma: a sytematic review and meta-analysis of individual patient data from 12 randomised trials [Lancet 2002; marzec 23; 359 (9311), 10118] przedstawiono metaanalizę 12 randomizowanych badań, obejmującą 3 004 pacjentów leczonych radioterapią i połączeniem radioterapii z chemioterapią. Wykazano dłuższy o 2 mies. średni czas przeżycia, 15-proc. względne zmniejszenie ryzyka zgonu, absolutny wzrost jednorocznego przeżycia o 6 proc. (z 40 do 46 proc.) w grupie pacjentów leczonych radioterapią i chemioterapią. Stosowanie chemioterapii w leczeniu nowotworów ośrodkowego układu nerwowego budzi wiele wątpliwości. Jest to związane z niewielką chemiowrażliwością pierwotnych nowotworów (wyjątek – gwiaździaki, skąpodrzewiaki, rdzeniak płodowy), słabą przenikalnością większości cytostatyków przez barierę krew-mózg, neurotoksycznością oraz interakcjami cytostatyków z lekami przeciwpadaczkowymi, oraz opornością komórek nowotworowych na leczenie. W przełamywaniu bariery krew-mózg stosuje się środki osmotycznie czynne (obecnie trwają badania na szczurach) oraz analogi bradykininy.

Chemioterapię można podawać w leczeniu neoadjuwantowym (brak danych co do skuteczności leczenia – trwają badania kliniczne), adjuwantowym oraz paliatywnym.
W celu wzmocnienia efektu leczniczego oraz zminimalizowania działań ubocznych leczenia wprowadzono chemioterapię regionalną: dokanałową, przeztętniczą i doguzową.
Chemioterapia dokanałowa polega na dokanałowym podawaniu metotreksatu, cytarabiny lub tiotepy i ma zastosowanie w leczeniu nowotworów podpajęczynówkowych, z obecnością komórek nowotworowych w płynie mózgowo-rdzeniowym, zlokalizowanych w komorze, z zajęciem opon mózgowych. Jej zaletami jest wysokie miejscowe stężenie leku, niska toksyczność systemowa; wadami: wysoka śmiertelność oraz działania niepożądane: od gorączki i dreszczy do leukoencefalopatii i myelitis. Inną formą lokalnej chemioterapii jest chemioterapia przeztętnicza. Do tętnic szyjnych lub kręgowych podaje się cytostatyk: cisplatynę lub karmustynę. Trwają badania kliniczne oceniające skuteczność tej metody, a dotychczas uzyskane wyniki są kontrowersyjne.
W przypadku guza otoczonego torebką lub niecałkowicie usuniętego, chemioterapia może być podana do guza lub do loży po usuniętym guzie. Skuteczność leczenia zależy od masy guza i jego konsystencji, wielkości loży oraz niespecyficznych przemian leku i produktów jego biodegradacji. Warunkiem skuteczności leczenia guzów ośrodkowego układu nerwowego jest ich zdolność do przekraczania bariery krew-mózg. Do leków mających taką właściwość należą nimustyna, fotemustyna, prokarbazyna. Jednakże komórki nowotworowe uzyskują oporność na leczenie poprzez aktywację enzymu naprawiającego uszkodzenia O–6 metyloguanino DNA-metylotransferazy. Obecnie trwają badania kliniczne nad O–6 benzyloguanidyną – niecytotoksycznym substratem blokującym enzym naprawiający uszkodzenia. W chemioterapii systemowej najczęściej mają zastosowanie wielolekowe schematy. Należą do nich: najpopularniejszy schemat PCV (lomustyna + prokarbazyna + winkrystyna), wskaźnik obiektywnych odpowiedzi (CR + PR) 11–47 proc., CR 10,3 proc. w nawrotowych GBM, schemat i-PCV intensyfikowany PCV oraz schemat BP (karmustyna + cisplatyna). W 2001 r. [JCO 2001; październik 1; 19 (19); 39997-9] opublikowano wyniki badania II fazy. Nie wykazano przewagi adjuwantowej chemioterapii (PCV) w połączeniu z radioterapią w porównaniu z samą radioterapią, stosowaną w leczeniu glejaków o wysokim stopniu złośliwości.

Nowym, obiecującym chemioterapeutykiem jest temozolomid, stosowany w monoterapii i w połączeniach z innymi lekami. W leczeniu nawrotowego GBM wskaźnik obiektywnych odpowiedzi (monoterapia) wynosi 11–35 proc., CR 8–22,2 proc.
Temozolomid jest lekiem alkilującym z grupy imidazolotetrazyn, hamuje wbudowywanie puryn do nici DNA. Jest prolekiem – hydrolizuje do czynnej formy w zasadowym pH (zasadowe pH mają glejaki), jest lipofilny i ma dobry profil toksyczności. Dodatkowo działa jako radiouczulacz, hamując komórki nowotworowe w fazie G2-M, stają się bardziej wrażliwe na radioterapię, ma również zdolność do hamowania migracji i inwazji komórek nowotworowych, które indukuje radioterapia. W badaniu III fazy prokarbazyna vs temozolomid w leczeniu nawrotowch GBM, uzyskano 6-miesięczny okres przeżycia wolnego od choroby odpowiednio 8 proc., 21 proc.; 6-miesięczne przeżycie 44 proc., 60 proc.

Podczas konferencji ASCO w 2003 r. przedstawiono wyniki badania II fazy, oceniającego skuteczność połączenia temozolomidu z celecoxibem w leczeniu GBM. Ponieważ w większości guzów złośliwych mózgu występuje stała, wysoka aktywność cyklooksygenazy 2, która stymuluje wzrost i proliferację komórek nowotworowych, do leczenia dołączono selektywny bloker cox2.
Wstępne wyniki wskazują na skuteczność tego leczenia – wydłużenie przeżycia.

W leczeniu guzów ośrodkowego układu nerwowego stosowane są również inne leki, np. talidomid, irinotekan, kwas cis-retinowy,
pegylowaną liposomalną doxorubicynę (w leczeniu PNET i guzów przerzutowych) oraz imatinib (Gleevec), ponieważ w glejakach występuje nadekspresja PDGF. Niestety, efekty leczenia nie są zbyt zachęcające.
Możliwe, że skuteczniejsze od dotychczas stosowanych będą nowe leki, będące obecnie w trakcie badań I fazy. Należą do nich inhibitory kinaz tyrozynowych VEGF 1, 2, 3, które hamują angiogenezę w GBM oraz chimeryczne rekombinowane białko zbudowane z TGF-alfa i zmutowanej exotoxyny Pseudomonas (TGF alfa jest ligandem dla EGFR).

Obiecującą terapią biologiczną wydaje się stosowanie wirusów onkolitycznych, wybiórczo infekujących replikujące się i niszczących komórki nowotworowe. Do guza podaje się wirusy onkolitycznne (z grupy adenowirusów lub HSV-1), oraz systemowo chemioterapię wzmacniającą efekt onkolityczny. Obecnie trwają badania kliniczne na grupie ok. 300 pacjentów, oceniające skuteczność tej formy terapii.
Innym, nowym podejściem terapeutycznym jest terapia genowa. Obecnie trwają badania nad systemem HSV-TK/GCV. Wirusowy wektor (HSV) zawiera gen kinazy tyrozynowej (TK), infekuje on komórki nowotworowe, powodując stałą ekspresję genu dla kinazy tyrozynowej. Następnie podaje się gancyklovir, co powoduje śmierć komórki nowotworowej. Trwa badanie I/II fazy, dotyczące doguzowego podania oligonukleotydów antysensownych TGF beta 2. Oligonukleotydy antysensowne blokują powstawanie mRNA dla TGF beta 2 – czynnika pogarszającego rokowanie w glejakach o wysokim stopniu złośliwości. Leczenie to zostało uznane za bezpieczne i wstępne, zachęcające wyniki przedstawiono w czasie zjazdu ASCO w 2003 r.
Ciekawą, fizyczną metodą leczenia jest głęboka hipertermia, wywołana promieniowaniem radiowym o niskiej częstotliwości (LF-R-F-DHT low-radiofrequency deep hyperthermia). W tej metodzie leczenia wykorzystuje się cytotoksyczny i antyangiogenny efekt ciepła oraz interakcje elektromagnetyczne w tkance guza. Wyniki badania II fazy, oceniające skuteczność tego leczenia przedstawiono podczas kongresu ASCO 2003. Jest to leczenie dobrze tolerowane i przedłużające średni czas przeżycia chorych z glejakami w stopniu złośliwości III do 41 mies., a w IV stopniu do 8 mies.

Pomimo zastosowania chirurgii, radioterapii, chemioterapii oraz nowych metod terapeutycznych, leczenie guzów mózgu wciąż ma ograniczoną skuteczność. Nadzieją dla pacjentów i leczących ich lekarzy są nowe odkrycia w medycynie i naukach podstawowych.



prof. dr hab. med. Cezary Szczylik
lek. med. Sylwia Oborska
Klinika Onkologii
Wojskowy Instytut Medyczny
w Warszawie
kierownik Kliniki
prof. dr hab. med. Cezary Szczylik


pozdrawiam, samograj 
Jeżeli nie znasz ojca choroby, pamiętaj, że jej matką jest zła dieta.

http://img118.imageshack.us/img118/4660/70793357ye1.jpg http://img300.imageshack.us/img300/7097/bannerpiesportretymalyia4.jpg http://img398.imageshack.us/img398/5507/ogarpolskimg6.jpg

Offline

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
wellness spa hotel Ciechocinek