Kliniczne rysy, mechanizmy i zmaganie się z pseudo progresją w złośliwych glejakach

przedruk z:
http://virtualtrials.com/news3.cfm?item=4223

Brandsma D, Stalpers L, Taal W, Sminia P, van den Bent MJ.

Department of Neuro-oncology, Daniel den Hoed Cancer Centre, Erasmus Medical Centre, Rotterdam, Netherlands.


Odkąd wprowadzono chemio radioterapię z użyciem temozolomidu jako nowego standardu opieki dla pacjentów z glioblastoma, zaczęła się pojawiać wzrastająca świadomość progresywnych  i wzmacniających się na skanach TK uszkodzeń, które można dostrzec natychmiast po zakończeniu terapii, są one nie związane z progresją guza, ale są efektem terapeutycznym. Jest to tak zwana pseudo – progresja, która może się pojawić u 20% pacjentów którzy byli leczeni za pomocą chemio radioterapii  temozolomide’em, mogło by to tłumaczyć uszkodzenia pojawiające się pod koniec terapii występujące w ponad połowie przypadków. Uszkodzenia te zmniejszają swój rozmiar lub stabilizują się bez udziału dodatkowej terapii i często pozostają klinicznie bezobjawowe. Dodatkowo istnieje dowód, że nekroza związana z terapią pojawia się znacznie częściej i wcześniej po chemioterapii temozolomide’em niż po samej radioterapii. Mechanizm stojący za tym zjawiskiem nie został jeszcze do końca wyjaśniony, ale prawdopodobieństwo, że chemioterapia powoduje większy stopień (pożądanego) uśmiercania komórek guza jak i komórek śródnabłonka. Te zwiększenie zabijania komórek może prowadzić do dodatkowych reakcji, takich jak obrzęk i nieprawidłowa przenikalność naczyń krwionośnych w rejonie guza, imitując progresje guza,  w towarzystwie związanej z wczesno terapeutyczną nekrozą występującą u niektórych pacjentów i łagodnych podostrych reakcji na radioterapię u innych. Wspomagający temozolomid powinien być kontynuowan u pacjentów leczonych chemio radioterapią temozolomide’em u których występują klinicznie bezobjawowe uszkodzenia progresyjne pojawiające się pod koniec terapiiy; wśród pacjentów z objawami klinicznymi powinien być rozważony zabieg chirurgiczny. Jeśli podczas zabiegu zostaje stwierdzona głównie nekroza  logiczna kontynuacja wspomagającego temozolomidu. Badania kliniczne nad leczeniem wznowy złośliwego glejaka powinny wykluczać pacjentów ze wznową po pierwszych 3 miesiącach od chemio radioterapii temozolomide’em  dopóki histopatologiczne potwierdzenie wznowy nie będzie dostępne. Dalesze badania są potrzebne w celu ustanowienia wiarygodnych parametrów obrazowych które pomagały by rozróżnieniu wznowy a prawdziwego guza od pseudo progresji lub nekrozy związanej z terapią.

PMID: 18452856 [PubMed - in process]