Neurologia i Neurochirurgia Polska  3/2008

streszczenie artykułu

ARTYKUŁ ORYGINALNY
Wyniki leczenia paliatywnego temozolomidem chorych na glejaki złośliwe mózgu

Neurologia i Neurochirurgia Polska 2008; 42, 3: 210–215

autorzy: Marek Ziobro, Janusz Rolski, Aleksandra Grela-Wojewoda, Aneta Zygulska, Maciej Niemiec,

Wstęp i cel pracy:
Celem pracy była ocena wyników leczenia temozolomidem u chorych z glejakami mózgu o wysokim stopniu złośliwości, u których wyczerpano możliwości leczenia chirurgicznego i radioterapii.

Materiał i metody:
Przeprowadzono retrospektywną analizę danych 51 chorych leczonych w Centrum Onkologii w Krakowie w latach 2001–2007. U 24 (47%) chorych rozpoznano glejaka wielopostaciowego, a u 27 (53%) gwiaździaki anaplastyczne lub inne glejaki w III stopniu złośliwości wg klasyfikacji WHO. Chorzy otrzymali od 1 do 11 cykli leczenia temozolomidem. Łącznie podano 210 cykli. Ocena efektu leczenia była możliwa u 45 chorych. Sześciu chorych otrzymało jedynie jeden cykl leczenia ze względu na szybką progresję procesu nowotworowego.

Wyniki:
Na podstawie obrazu radiologicznego obiektywną poprawę stwierdzono u 6 (13%), a stabilizację procesu u kolejnych 16 (36%) chorych. Subiektywną poprawę zaobserwowano u 26 (58%), a poprawę w badaniu neurologicznym u 14 (31%) pacjentów. Mediana przeżycia obliczana od początku leczenia temozolomidem w całej grupie wynosiła 41 tyg; w podgrupie chorych z rozpoznaniem glejaka wielopostaciowego wynosiła 40 tyg., a u chorych z rozpoznaniem glejaka anaplastycznego 54 tyg. Roczne przeżycia całkowite wyniosły odpowiednio 40,7, 22 i 50%, a dwuletnie przeżycia odpowiednio 16, 8 i 20,9%. Działania niepożądane (trombocytopenia, leukopenia, nudności i wymioty) obserwowano w trakcie 73 (35%) cykli leczenia. Były one przyczyną zmniejszenia dawki u 12 (24,5%) chorych. U żadnego chorego nie przerwano leczenia z powodu działań niepożądanych.

Wnioski:
Obiektywną korzyść z leczenia temozolomidem (stabilizację lub obiektywną remisję) obserwowano u 49% chorych w grupie ocenianej niezależnie od rozpoznania histologicznego. Tolerancja leczenia temozolomidem chorych z glejakami złośliwymi jest dobra.